Mensen storen je om in het gezin te omringen. Je hebt een tête-à-tête nodig met lot en dood. En dood je vader en slaap met je moeder en leer dit daarna, heb je ook in het woord voor woord. Welk drankje, hè, woorden die je veroordelen? En omdat ze gretig drinken wanneer ze Oedipus of Antigone worden genoemd.
(Humans bother you to surround in the family. You need a tête-à-tête with fate and death. And kill your father and sleep with your mother and learn all of this afterwards, greedily, word by word. What drink, huh, words that condemn you? And as they are greedily drinking when called Oedipus, or Antigone.)
In Anouilh's 'Antigone' onderzoekt het verhaal de zware lasten die familie en maatschappelijke verwachtingen aan individuen kunnen opleggen. De personages worstelen met het gewicht van hun familiale verbindingen en de onvermijdelijkheid van het lot. Het idee om rechtstreeks met iemands bestemming en sterfelijkheid om te gaan, weerspiegelt een diepere existentiële strijd, wat suggereert dat echt begrip voortkomt uit het confronteren van moeilijke waarheden, zelfs die met familiale verraad en tragedie.
Het citaat benadrukt een ruwe, viscerale benadering van persoonlijke en familiale relaties, waar intense acties een zoektocht naar kennis en zelfrealisatie symboliseren. Het houdt in dat door de realiteit van de dood en iemands eigen acties te confronteren, individuen een dieper begrip van het leven kunnen bereiken, zoals geïllustreerd door de tragische figuren van Oedipus en Antigone, die zowel lijden als verlichting belichamen aan chaos.