Op de laatste avond van zijn gevangenschapsavontuur beschrijft de auteur zichzelf in een gemoedstoestand die toegewijd is aan het vinden van vrede. Terwijl hij naar de schoonheden in zijn tuin kijkt, kalmeert de stilte van de natuur, verlicht door het maanlicht, langzaam zijn angst. De nacht biedt een kalmte waar geen vogels zingen en de sterren verdwijnen. Deze sfeer wordt een bron van vrede die de gemoedstoestand van de auteur weerspiegelt.

De ogen van de auteur zijn gericht op het dichte bos waar het dorp El Dorado ligt en de natuurlijke schoonheden. In een onbeschrijfelijke rust bieden de stille stroom van de rivier in de zee en het nachtelijke uitzicht hem de rust die hij zoekt. Deze laatste nacht brengt een gevoel van overgave en opluchting na de moeilijke dagen die hij heeft doorgebracht; het biedt een rustig slotmoment.