Bovendien was de overtuiging dat Amerikanen op de een of andere manier het ultieme antwoord op de eeuwige diluren van de mensheid hadden ontdekt en nu klaar waren om de hemel op aarde te vestigen, een waanideeën die het verdiende om naast de fabels over de Heilige Graal en de fontein van de jeugd te worden gerangschikt. "We mogen opscheppen dat we één zijn, de uitverkoren mensen,: hij {Adams} waarschuwde," en we kunnen zelfs God danken dat we niet zoals andere mannen zijn, maar het zou tenslotte maar vleierij, waan, het zelfbedrag van de Farizee zijn.
(Moreover, the very belief that Americans had somehow discovered the ultimate answer to mankind's eternal quandaries and were now poised to establish heaven on earth was a delusion that deserved to be ranked alongside the fables about the Holy Grail and the fountain of youth. "We may boast that we are one, the chosen people,: he {Adams} warned, " and we may even thank God that we are not like other men, but, after all, it would be but flattery, delusion, the self-deceit of the Pharisee.)
De overtuiging dat Amerikanen de ultieme waarheden hadden ontdekt om de eeuwenoude dilemma's van de mensheid op te lossen en klaar waren om een ideale samenleving te creëren, wordt afgeschilderd als een misleidend idee. Dit perspectief vergelijkt het Amerikaanse uitzonderlijkheid met legendarische mythen zoals de heilige graal of de fontein van de jeugd, wat aangeeft dat dergelijke overtuigingen geworteld zijn in illusie in plaats van de realiteit.
Adams waarschuwde tegen het verwaande van zichzelf beschouwen als de "uitverkoren mensen" en de bijbehorende overmoed. Hij suggereerde dat het vieren van deze status uiteindelijk zou kunnen leiden tot zelfbedrog, waardoor het wordt vergeleken met de valse nederigheid van de Farizeeër. Deze waarschuwing benadrukt het gevaar om te geloven in een superioriteit die het oordeel zou kunnen vertonen en de authentieke vooruitgang zou kunnen belemmeren.