In "The Lost Art of Dankitude" reflecteert Isabel Dalhousie op de ethische zorgen rond de medische professie, met name de invloed van winst op de gezondheidszorg. Ze beschrijft een arts die het ideaal van onbaatzuchtigheid in de geneeskunde belichaamt en hem afbeeldt als een ouderwetse Schotse arts die prioriteit geeft aan patiëntenzorg boven financieel gewin. Dit personage vertegenwoordigt de morele waarden die Isabel gelooft dat het veld zou moeten domineren. Isabel ziet het samenvoegen van zakelijke en gezondheidszorg als een schadelijke verschuiving en betreurt dat de perceptie van artsen als ondernemers een bedreiging vormt voor de integriteit van het beroep. Haar overtuigingen benadrukken haar verlangen naar een terugkeer naar een meer medelevende en altruïstische benadering van geneeskunde, waar de focus alleen ligt op het welzijn van patiënten in plaats van op geldelijke interesses.

In "The Lost Art of Dankitude" reflecteert Isabel Dalhousie op de ethische zorgen rond de medische professie, met name de invloed van winst op de gezondheidszorg. Ze beschrijft een arts die het ideaal van onbaatzuchtigheid in de geneeskunde belichaamt en hem afbeeldt als een ouderwetse Schotse arts die prioriteit geeft aan patiëntenzorg boven financieel gewin. Dit karakter vertegenwoordigt de morele waarden die Isabel gelooft dat het veld moet domineren.

Isabel ziet het samenvoegen van bedrijven en gezondheidszorg als een schadelijke verschuiving en betreurt dat de perceptie van artsen als zakenmensen een bedreiging vormt voor de integriteit van het beroep. Haar overtuigingen benadrukken haar verlangen naar een terugkeer naar een meer medelevende en altruïstische benadering van geneeskunde, waarbij de focus alleen ligt op het welzijn van patiënten in plaats van op geldelijke interesses.