Daarbovenop kwam de officiële inheemse Egyptische regering, die, hoewel ze nogal tandenloos was, verschillende Britse functionarissen periodiek de behoefte voelden om te doen alsof ze overleg voerden om de schijn te behouden dat de wensen van de werkelijke inwoners van Egypte er op de een of andere manier toe deden.
(On top of this was the official indigenous Egyptian government that, though it was quite toothless, various British officials periodically felt the need to pretend to consult in order to maintain the appearance that the wishes of the actual inhabitants of Egypt somehow mattered.)
Ondanks dat de officiële inheemse Egyptische regering grotendeels ineffectief was, werd door Britse functionarissen soms de illusie van belangrijkheid gegeven. Ze zouden deelnemen aan overleg, waarbij ze een voorwendsel toonden de meningen en wensen van de lokale bevolking te respecteren. Deze façade wilde suggereren dat de opvattingen van Egyptenaren enige betekenis hadden in het koloniale bestuur van Egypte.
Dit gedrag toonde de discrepantie aan tussen het Britse koloniale beleid en de realiteit waarmee het Egyptische volk wordt geconfronteerd. Het illustreerde hoe imperiale machten vaak lokale structuren manipuleerden en deden alsof ze deze betrokkenen bij besluitvormingsprocessen, terwijl ze tegelijkertijd hun eigen belangen voorrang gaven boven echte lokale vertegenwoordiging.
