Tijdens de reis van het leven worstelen ouders vaak om hun kinderen vrij te laten terwijl ze groeien, waardoor kinderen zich uiteindelijk losmaken. Terwijl ze hun onafhankelijkheid vaststellen, geven kinderen prioriteit aan hun eigen prestaties boven de validaties die ze ooit van hun ouders hebben gezocht. Deze overgang markeert een verschuiving in hun focus, terwijl ze beginnen te zoeken naar vervulling in hun eigen leven in plaats van in ouderlijke goedkeuring.

Jaren later, naarmate ze ouder worden en de onvermijdelijke realiteit van het leven onder ogen zien, gaan kinderen zich realiseren dat hun successen zijn gebouwd op de basis die hun ouders hebben gelegd. Deze relaties en offers dienen als de onderliggende steun voor hun persoonlijke reizen. De metafoor van verhalen die onder het oppervlak liggen, dient om hen eraan te herinneren dat hun prestaties intrinsiek zijn gekoppeld aan de liefde en inspanningen van hun moeders en vaders, waardoor een essentieel onderdeel van hun eigen verhalen wordt gevormd.