Epictetus adviseert ons om een samengestelde en geduldige houding te behouden, alsof we een formeel symposium bijwonen. Wanneer we worden geconfronteerd met kansen, zoals eten of drinken, moeten we ze sierlijk accepteren als ze op onze weg komen, maar afzien van het krachtig bereiken van hen als ze nog niet zijn aangekomen. Dit principe strekt zich uit tot onze verlangens voor kinderen, rijkdom en status; Door geduld en zelfbeheersing te beoefenen, passen we onszelf dichter bij een deugdzaam leven aan.
bovendien suggereert Epictetus dat ware wijsheid ligt in het vermogen om deze wereldse genoegens te weigeren, zelfs wanneer ze direct beschikbaar zijn. Door dit te doen, krijgen we niet alleen een dieper begrip van de tijdelijke aard van het leven, maar associëren we ons ook met het goddelijke. Deze filosofie, geïllustreerd door denkers zoals Diogenes en Heraclitus, benadrukt de kracht van matiging en de waardigheid van innerlijke sterkte ten opzichte van materiaalversterking.