Een onwetende persoon is geneigd anderen de schuld te geven van zijn eigen ongeluk. Zichzelf de schuld geven is het bewijs van vooruitgang. Maar de wijze man hoeft nooit een ander of zichzelf de schuld te geven.
(An ignorant person is inclined to blame others for his own misfortune. To blame oneself is proof of progress. But the wise man never has to blame another or himself.)
In "The Art of Living" bespreekt Epictetus de neiging van onwetende individuen om hun tegenslagen aan anderen toe te schrijven. Dit weerspiegelt een gebrek aan zelfbewustzijn en persoonlijke verantwoordelijkheid. Het herkennen van de eigen rol in ontberingen duidt daarentegen op persoonlijke groei en begrip.
bovendien suggereert Epictetus dat een echt wijze persoon de noodzaak van schuld overstijgt, of ze nu gericht zijn op zichzelf of anderen. Deze wijsheid komt van een dieper begrip van het leven, wat leidt tot een meer harmonieus bestaan zonder de schuld.