Ze had lang geleden geleerd en in de tussenliggende jaren, toen ze afgezien van alles waar ze van hield, dat ze de meest verontrustende tijden moest doorstaan die ze zelf moest doorbreken-de ene zorgvuldig vervaardigde steek na de andere. Als het overwegen van wat het volgende uur zou kunnen zijn te moeilijk geweest, dan dacht ze slechts aan nog een helft en uur.
(She had learned, long ago and in the intervening years when she was apart from all she loved, that to endure the most troubling times she had to break down time itself--one carefully crafted stitch after the other. If consideration of what the next hour might hold had been too difficult, then she thought only of another half and hour.)
De verteller reflecteert op een pijnlijke les die is geleerd tijdens moeilijke tijden van scheiding van geliefden. Ze heeft ontdekt dat ze om ontbering te doorstaan, ze moet tijd in kleine stappen beheren. In plaats van zichzelf te overweldigen met gedachten aan de toekomst, richt ze zich op korte intervallen en splitst ze haar ervaring in beheersbare stukken. Deze aanpak stelt haar in staat om met onzekerheid om te gaan en veerkracht te behouden door haar uitdagingen.
Deze methode om moeilijke momenten te navigeren illustreert haar kracht en vastberadenheid. Door zich het volgende half uur te concentreren, cultiveert ze een gevoel van controle en hoop, ondanks de ontberingen waarmee ze wordt geconfronteerd. Door dit proces is ze in staat om haar ervaringen zorgvuldig samen te varen, een manier te vinden om te verdragen en te prevaleren tegen de kansen.