Ze moest het iemand vertellen, en Matthew zou doen. Hij zou niet bijzonder geïnteresseerd zijn, wist ze, maar ze zou het hem toch vertellen. Ze moest haar vreugde delen, omdat Lou wist dat Joy Unshared een gehalveerde emotie was, net zoals verdriet en verlies, wanneer alleen gedragen, vaak werden verdubbeld.
(She had to tell somebody, and Matthew would do. He would not be particularly interested, she knew, but she would tell him anyway. She had to share her joy, as Lou knew that joy unshared was a halved emotion, just as sadness and loss, when borne alone, were often doubled.)
In het verhaal voelt het personage een dwingende behoefte om haar vreugde uit te drukken, en Matthew wordt haar gekozen vertrouweling. Hoewel ze zich ervan bewust is dat hij misschien niet echt in haar geluk is geïnvesteerd, vindt ze nog steeds dat het belangrijk is om haar gevoelens te delen. Dit benadrukt haar verlangen naar verbinding en communicatie, zelfs met iemand die haar gevoelens misschien niet volledig begrijpt.
Het fragment weerspiegelt een diepere waarheid over emoties: vreugde, wanneer het voor zichzelf wordt gehouden, verliest de impact ervan, terwijl verdriet kan intensiveren wanneer ze in eenzaamheid worden geconfronteerd. Door haar vreugde te delen, probeert ze het te verbeteren en de nadruk te leggen op de menselijke behoefte aan gezelschap in zowel gelukkige als uitdagende tijden. Dit thema resoneert met het idee dat relaties een cruciale rol spelen in hoe we onze emoties ervaren.