Schapen zijn grappig, zei de Whitlock. Nu kijk je naar hoe ze zich gedragen als je wat larven over het hek naar hen gooit, zoals maïsstengels. Waarom, ze zullen dat zien van een mijl afstand. De Whitlock grinnikte. Ze zijn slim als het gaat om wat hen betreft. En misschien helpt dat ons te zien wat echte slimheid is; Het heeft niet veel grote boeken gelezen, of lange woorden kennen ... het is in staat om te zien wat in ons voordeel is. Het moet nuttig zijn om echte slimheid te zijn.
(Sheep are funny, the Whitlock said. Now, you look at how they behave when you throw some grub over the fence to them, such as corn stalks. Why, they'll spot that from a mile away. The Whitlock chuckled. They're smart when it comes to what concerns them. And maybe that helps us see what true smartness is; it isn't having read a lot of big books, or knowing long words...it's being able to spot what's to our advantage. It's got to be useful to be real smartness.)
De Whitlock observeert humoristisch de intelligentie van schapen wanneer ze reageren op voedsel dat over het hek wordt gegooid, zoals maïsstengels. Hun scherpe vermogen om voedsel van een afstand te identificeren, toont een vorm van instinctieve slimheid. Dit gedrag suggereert een praktische intelligentie die gericht is op hun overleving en onmiddellijke behoeften.
De reflectie van de Whitlock leidt tot een dieper begrip van wat echte intelligentie betekent. In plaats van te vertrouwen op academische kennis of complexe taal, ligt echte slimheid in het herkennen van wat nuttig en voordelig is in iemands omgeving. Dit perspectief stimuleert een bredere waardering voor instincten en bruikbaarheid bij het beoordelen van intelligentie.