Soms kijk ik rond in mijn woonkamer, en het meest echte ding in de kamer is de televisie. Het is helder en levendig, en de rest van mijn leven ziet er saai uit. Dus ik zet het verdomde ding af. Dat doet het elke keer. Krijg mijn leven terug.
(Sometimes I look around my living room, and the most real thing in the room is the television. It's bright and vivid, and the rest of my life looks drab. So I turn the damn thing off. That does it every time. Get my life back.)
In het "Airframe" van Michael Crichton, reflecteert de hoofdrolspeler op de impact van televisie in hun leven. Ze merken dat de levendige gloed van de tv vaak de saaiheid van hun omgeving overschaduwt, waardoor de realiteit minder aantrekkelijk lijkt. Dit besef zet hen ertoe om actie te ondernemen.
Door de televisie uit te schakelen, winnen ze hun realiteitsgevoel terug en stimuleren ze hun leven. Deze handeling symboliseert een verlangen om zich los te maken van afleidingen en zinvoller te worden met de wereld om hen heen, waarbij de strijd tussen de allure van media en de authenticiteit van geleefde ervaringen wordt benadrukt.