Subprime hypotheekleningen, hoewel een klein onderdeel van de Amerikaanse kredietmarkten, werd volgens Steve Eisman gedreven door belangrijke sociale factoren. Hij erkende dat dit soort leningen de toenemende inkomensongelijkheid in het land weerspiegelde, die meer uitgesproken werd. Deze scheve inkomensverdeling resulteerde in een toename van subprime -leners die ondanks hun hogere risico leningen nodig hadden.

De inzichten van Eisman suggereren dat het bestaan ​​van subprime -leningen geen puur een financieel fenomeen was, maar ook een reactie op bredere economische veranderingen. Naarmate meer mensen werden geconfronteerd met financiële uitdagingen vanwege ongelijkheid, is de markt aangepast door hypotheekproducten aan te bieden aan degenen die zich misschien niet hebben gekwalificeerd onder traditionele kredietcriteria.