De markt heeft misschien een eenvoudige les geleerd: verstrekt geen leningen aan mensen die ze niet kunnen terugbetalen. In plaats daarvan leerde het ingewikkeld: je kunt deze leningen blijven vergen, houd ze gewoon niet op je boeken. Doe de leningen aan, verkoop ze vervolgens aan de vaste inkomstenafdelingen van Big Wall Street -investeringsbanken, die op hun beurt in obligaties zullen worden verpakt en aan beleggers zal verkopen.
(The market might have learned a simple lesson: Don't make loans to people who can't repay them. Instead it learned a complicated one: You can keep on making these loans, just don't keep them on your books. Make the loans, then sell them off to the fixed income departments of big Wall Street investment banks, which will in turn package them into bonds and sell them to investors.)
In zijn boek "The Big Short" bespreekt Michael Lewis de lessen die zijn geleerd uit de financiële crisis, met name met betrekking tot kredietpraktijken. Hij benadrukt een fundamentele afhaalmaaltijden die duidelijk had moeten zijn: vermijd het verstrekken van leningen aan personen die de middelen missen om ze terug te betalen. De realiteit van de markt onthulde echter een complexere strategie. Financiële instellingen kozen ervoor om leningen te blijven uitbreiden tot risicovolle leners, maar in plaats van deze schulden vast te houden, hebben ze ze verkocht.
Deze aanpak omvatte het aflokken van leningen aan de vastrentende divisies van grote Wall Street -banken. Deze banken zouden vervolgens de leningen bundelen aan obligatieproducten die aan beleggers op de markt werden gebracht. Met deze methode konden kredietverstrekkers de gevolgen van slechte leningen ontwijken door het risico elders te verplaatsen en uiteindelijk bij te dragen aan de financiële onrust van het tijdperk. Het onderzoek van Lewis onthult hoe een misleidend begrip van risico en winst het kredietlandschap doordrong.