Dit citaat onderstreept de complexiteit en onbedoelde gevolgen van buitenlandse interventie in Irak, en benadrukt een diepgaand gebrek aan begrip bij de Verenigde Staten over de recente geschiedenis van het land. De invasie, die vaak werd opgevat als een reactie op massavernietigingswapens en terrorisme, negeerde de diepe littekens die de oorlog tussen Iran en Irak ongeveer tien jaar eerder had achtergelaten. Dat conflict had Irak fysiek, economisch en sociaal verwoest, en echo's van trauma en extremisme achtergelaten die zich tot buiten het slagveld uitstrekten tot in de Iraakse samenleving als geheel. Bovendien hebben de tien jaar durende sancties tegen Irak het land nog verder verlamd: de economie werd vernietigd, de gezondheidszorg- en onderwijssystemen uitgehold en wijdverbreid lijden onder de gewone Irakezen veroorzaakt. Hoewel dergelijke maatregelen bedoeld waren als politieke instrumenten, verarmden en marginaliseerden ze in feite de bevolking, waarbij vooral de middenklasse werd ontmanteld, die traditioneel als de ruggengraat van een stabiele samenleving dient.

Het doorbreken van dit sociale weefsel en deze economische basis heeft geleid tot bitterheid, wrok en een gevoel van verraad onder de Irakezen. Deze gevoelens werden vaak over het hoofd gezien of verkeerd begrepen door externe actoren die geloofden dat militaire interventie en regimeverandering alleen het land zouden kunnen stabiliseren. Het citaat illustreert op treffende wijze dat buitenlandse mogendheden, met name de Verenigde Staten, er niet in zijn geslaagd de volledige omvang van de interne wonden van Irak te begrijpen, wat heeft geresulteerd in een beleid dat de verdeeldheid verdiept in plaats van genezing te bevorderen. Het diepgaande inzicht ligt in het inzicht dat interventies rekening moeten houden met historisch trauma, de maatschappelijke dynamiek en de langetermijngevolgen van sancties en conflicten. Anders blijft de cyclus van chaos en wrok voortduren, waardoor het opbouwen van een natie een exponentieel complexere onderneming wordt. Dergelijke reflecties dienen als een herinnering aan de noodzaak van empathie, grondig historisch inzicht en strategische vooruitziendheid bij internationale interventies.