het Britse Rijk stond nu aan de top van de moderne beschaving, en dat het de bijzondere last van dit rijk was om zijn verlichting – hetzij door middel van handel, de Bijbel, het vuurwapen of een combinatie van alle drie – te verspreiden naar de minder fortuinlijke culturen en rassen van de wereld.
(the British Empire now stood at the very apex of modern civilization, and that it was the special burden of this empire to spread its enlightenment-whether through commerce, the Bible, the gun, or some combination of all three-to the world's less fortunate cultures and races.)
Het Britse Rijk geloofde dat het het hoogtepunt van de moderne beschaving had bereikt en zichzelf positioneerde als een baken van verlichting. Dit perspectief omschreef haar missie als een plicht om deze veronderstelde vooruitgang te delen met minder fortuinlijke regio's over de hele wereld. Het rijk beschouwde zijn invloed als een middel om kennis en cultuur te verspreiden, vaak via handel, religieuze leringen, militaire macht of een combinatie van deze benaderingen.
Scott Anderson's 'Lawrence in Arabia' duikt in de complexiteit van deze imperiale denkwijze en benadrukt hoe de Britten hun interventies rechtvaardigden. Het boek onderzoekt de gevolgen van deze imperiale ambitie, onthult de wisselwerking tussen oorlog, bedrog en de aspiraties die het moderne Midden-Oosten hebben gevormd en onderstreept de verreikende implicaties van een dergelijk wereldbeeld.
