De wachtrij voor geluk was niet goed geordend, dacht hij; Het strekte zich uit en wond ronde hoeken, en soms leek het einde zo moeilijk te zien.
(The queue for happiness was not well ordered, he thought; it stretched out and wound round corners, and sometimes, it seemed, the end was so hard to see.)
De hoofdrolspeler reflecteert op de aard van geluk, wat suggereert dat het niet georganiseerd of duidelijk is. In plaats van een duidelijk pad is het nastreven van geluk ingewikkeld en lijkt het op een lange en kronkelende wachtrij. Deze metafoor illustreert de onvoorspelbaarheid van het zoeken naar vreugde en vervulling in het leven.
Bovendien erkent het personage dat het soms moeilijk voelt om te identificeren wanneer of of het geluk zal worden bereikt. Het idee dat het eindpunt van deze zoektocht ongrijpbaar kan zijn, geeft aan dat geluk geen bestemming is, maar eerder een reis vol wendingen, waardoor de zoektocht zowel uitdagend als diepgaand wordt.