Werk je dan met de hele DNA -streng? Vroeg Grant. Oh nee, zei Wu. Dat is onmogelijk. We hebben ver verwijderd van de jaren zestig, toen het vier jaar een heel laboratorium duurde om een scherm als dit te decoderen. Nu kunnen de computers het over een paar uur doen. Maar toch is het DNA -molecuul te groot. We kijken alleen naar de delen van de streng die verschillen van dier tot dier, of van hedendaags DNA. Slechts een paar procent van de nucleotiden verschilt van de ene soort tot de volgende. Dat is wat we analyseren, en het is nog steeds een grote klus.
(Then are you working with the entire DNA strand? Grant asked. Oh no, Wu said. That's impossible. We've come a long way from the sixties, when it took a whole laboratory four years to decode a screen like this. Now the computers can do it in a couple of hours. But, even so, the DNA molecule is too big. We look only at the sections of the strand that differ from animal to animal, or from contemporary DNA. Only a few percent of the nucleotides differ from one species to the next. That's what we analyze, and it's still a big job.)
In het gesprek tussen Grant en Wu bespreken ze de uitdagingen van DNA -analyse en hoe technologie sinds de jaren zestig is gevorderd. Wu legt uit dat hoewel het niet langer nodig is om jaren door te brengen met het decoderen van DNA, de enorme grootte van het DNA -molecuul het onpraktisch maakt om met de hele streng te werken. In plaats daarvan richten wetenschappers zich op de specifieke secties die verschillen tussen soorten of hedendaags DNA, omdat slechts een klein percentage nucleotiden varieert.
Dit proces van het analyseren van deze unieke segmenten is nog steeds complex en tijdrovend en benadrukt de ingewikkeldheden die betrokken zijn bij genetisch onderzoek. De vorderingen in computertechnologie hebben de analyse aanzienlijk versneld, waardoor het ooit jaren duurde tot slechts enkele uren. Ondanks deze verbeteringen blijft de taak aanzienlijk, wat de voortdurende inspanning benadrukt die nodig is op het gebied van genetica.