Een van de beloften die we aan elkaar doen, is dat we zullen proberen onze slachtoffers op te halen, proberen onze doden niet aan de coyotes over te laten.
(One of the promises we make to one another is that we will try to retrieve our casualties, try not to abandon our dead to the coyotes.)
In Joan Didion's 'slungelt naar Bethlehem' benadrukt de auteur het belang van solidariteit en verantwoordelijkheid binnen menselijke relaties. Ze reflecteert op het culturele en sociale weefsel dat individuen bindt, en benadrukt de onuitgesproken toewijding om op elkaar te letten, vooral in tijden van crisis of verlies. Deze belofte impliceert een diep gevoel van loyaliteit en compassie dat individuele omstandigheden zou moeten overstijgen, zodat er in moeilijke tijden niemand achterblijft.
Didion's aangrijpende observatie onderstreept de morele verplichting om degenen die we hebben verloren te eren en te onthouden. Door te stellen dat we onze doden niet aan de coyotes moeten overgeven, illustreert ze poëtisch de noodzaak om onze slachtoffers te erkennen en op te halen, zowel letterlijk als metaforisch. Dit vestigt de aandacht op de waarde van geheugen en de gedeelde menselijke ervaring, waarbij de herdenkingshandeling een essentieel onderdeel wordt van het onderhouden van verbindingen binnen een gemeenschap.