Het citaat van "The Magic Strings of Frankie Presto" van Mitch Albom weerspiegelt de reis van artistieke expressie in muziek. Het suggereert dat hoewel sommige nummers mogelijk meerdere pogingen vereisen om ze precies goed te krijgen, er een punt komt dat een artiest moet accepteren dat een nummer voltooid is. De handeling van het proberen keer op keer onthult de strijd die veel muzikanten geconfronteerd worden bij het perfectioneren van hun vak.

Zodra een nummer zijn definitieve vorm bereikt, vertegenwoordigt het een moment van sluiting voor de artiest. Ze kunnen het niet langer manipuleren of veranderen, waardoor de duurzaamheid wordt benadrukt die met voltooiing wordt geleverd. Dit onderstreept het belang van het omarmen van de onvolkomenheden in het creatieve proces terwijl het de schoonheid van een afgewerkt stuk erkent.