Daar was hij, hij was later blijven zeggen. Hij leefde en toen was hij dood en we keken toe. We zagen hem op het moment dat het gebeurde, we wisten dat hij dood was voordat zijn familie dat deed. Gewoon een gewone dag. 'En dan Gone.
(There he was, he had kept saying later. He was alive and then he was dead and we were watching. We saw him at the instant it happened we knew he was dead before his family did.Just an ordinary day. 'And then-gone.)
In Joan Didion's 'The Year of Magical Thinking' reflecteert de auteur over de plotselingheid van de dood en de diepgaande impact die het heeft op de achtergelaten. Ze beschrijft een moment vol anticipatie als iemand waar ze diep om geeft, is het ene moment levend en het volgende moment verdwenen, waarbij de grimmige realiteit van verlies wordt benadrukt. Deze ervaring legt de essentie van hoe snel het leven kan veranderen, waardoor geliefden worstelen met de onverwachte leegte.
Het citaat illustreert de surrealistische aard van getuige van de dood; Didion geeft een aangrijpend gevoel van onvermijdelijkheid naarmate familieleden zich op verschillende tijdstippen bewust worden van het verlies. De ervaring voelt gewoon maar buitengewoon, en benadrukt het schokkende contrast tussen een normale dag en het moment waarop alles verandert, resoneert met de lezer over de kwetsbaarheid van het leven.
