Het citaat uit Henri Charrière's "Papillon" illustreert het contrast tussen degenen die de complexiteit van cultureel onderwijs hebben ervaren en degenen die dat niet hebben gedaan. Individuen die onaangetast zijn door maatschappelijke hypocrisie reageren op hun ervaringen met oprechte emoties en ervaren de wereld zoals die komt, zonder de filters van aangeleerde overtuigingen die hun percepties zouden kunnen veranderen. Hun geluk, verdriet en algemene reacties zijn onmiddellijk en puur, diep geworteld in het huidige moment.

Dit perspectief benadrukt de authenticiteit van gevoelens in de afwezigheid van maatschappelijke conditionering. Door in het moment te leven, belichamen deze individuen een rauwe, ongeraffineerde benadering van het leven, gekenmerkt door een directe betrokkenheid bij hun gevoelens. Degenen die gevormd zijn door de conventies van een beschaafde opvoeding daarentegen kunnen terechtkomen in een ingewikkelder emotioneel landschap, beïnvloed door vooroordelen en maatschappelijke verwachtingen.