Heel ... ze liet het woord hangen. Zeer onafgewerkt, dacht Isabel. De vrouw maakte haar zin af. Heel mooi. Oh, echt! dacht Isabel. Het vonnis van anderen was vrijwel hetzelfde. Ach ja, dacht Isabel. Misschien ben ik niet voldoende gewend aan de taal die hij gebruikt. Muziek is geen internationale taal, dacht ze, hoe vaak die claim ook wordt gedaan; Sommige woorden van de taal kunnen hetzelfde zijn, maar niet alle, en men moet de regels kennen om te begrijpen wat er wordt gezegd. Misschien begrijp ik gewoon niet de conventies waarmee Nick Smart met zijn publiek communiceert.
(Very... She left the word hanging. Very unfinished, thought Isabel. The woman finished her sentence. Very beautiful. Oh, really! thought Isabel. The verdict from others was much the same. Oh well, thought Isabel. Perhaps I'm not sufficiently used to the language he's using. Music is not an international language, she thought, no matter how frequently that claim is made; some words of the language may be the same, but not all, and one needs to know the rules to understand what is being said. Perhaps I just don't understand the conventions by which Nick Smart is communicating with his audience.)
Isabel reflecteert op een compliment dat ze afluistert en het gevoel heeft dat het woord "zeer" onvoldoende werd voltooid. De uitdrukking "heel mooi" doet haar vraag stellen aan haar begrip van de taal die om haar heen wordt gebruikt. Gefrustreerd concludeert ze dat haar strijd met het begrijpen van bepaalde opmerkingen misschien voortkomt uit haar beperkte begrip van de nuances in taal- en communicatieconventies.
Isabel overweegt het idee dat muziek, vaak als een internationale taal wordt beschouwd, beperkingen heeft. Ze erkent dat hoewel sommige muzikale uitdrukkingen resoneren in culturen, het echte begrip diepere kennis vereist van de specifieke regels en contexten waarbinnen ze worden gedeeld. Dit besef laat haar nadenken over haar eigen percepties en de ingewikkeldheden van communicatie.