Je zou je moeten realiseren, je neemt heel weinig ruimte in de wereld in beslag als een geheel lichaam, dat wil zeggen; In de rede geeft u echter aan niemand, zelfs niet aan de goden, omdat de rede niet in grootte maar zin wordt gemeten. Dus waarom zou je niet om die kant van je geven, waar jij en de goden gelijk zijn?
(You ought to realize, you take up very little space in the world as a whole-your body, that is; in reason, however, you yield to no one, not even to the gods, because reason is not measured in size but sense. So why not care for that side of you, where you and the gods are equals?)
Epictetus benadrukt de onbeduidendheid van onze fysieke aanwezigheid in het grote schema van het universum, terwijl de superioriteit van de menselijke rede wordt benadrukt. Hij stelt voor dat, ondanks de kleine ruimte die onze lichamen innemen, de kracht van de rede ons in staat stelt gelijk te staan aan goddelijke wezens. Dit perspectief nodigt ons uit om ons te concentreren op onze intellectuele en morele capaciteiten in plaats van zich bezig te houden met ons fysieke bestaan.
Door onze redeneermogelijkheden te waarderen en te koesteren, kunnen we onszelf afstemmen op de hogere aspecten van het bestaan. Epictetus moedigt ons aan om te erkennen dat ware waarde niet in onze fysieke status ligt, maar in de kracht van onze geest en de diepte van ons begrip. Deze benadering stimuleert persoonlijke groei en een gevoel van gelijkheid met het goddelijke, en dringt er bij ons op aan te investeren in onze intellectuele en ethische ontwikkeling.