W książce „Echoes of Autobiography” Naguib Mahfouz autor angażuje się w rozmowę z szejkiem Abd Rabbuh al-Ta’i. Dyskusja dotyczy tematu optymizmu, co skłoniło dochodzenie w sprawie źródeł pozytywnych perspektyw szejka. Jego odpowiedź podkreśla głębokie uznanie dla wymownych wyrażeń i pięknych słów, sugerując, że to podziw sprzyja poczuciu nadziei, nawet przy braku działania.
Ta interakcja ujawnia interesujący wgląd w ludzką naturę, w której zwykła przyjemność poetyckiego języka i przemyślanych pomysłów może zainspirować poczucie pozytywności i motywacji. Pomimo rozpoznania rozłączenia między ideałami wyrażonymi słowami a działaniami podjętym w rzeczywistości, szejk pozostaje optymistyczny, podkreślając trwałą moc piękna w języku, aby podnieść ducha.