W pracy Naguib Mahfouza „Echa autobiografii”, przejmująca obserwacja dokonuje szejka rabbuha al-tayeha w odniesieniu do ulotnego momentu panny młodej ujawniającej jej twarz, zanim zostanie ponownie zakryta. Ta analogia sugeruje głęboki związek między miłością, pięknem i przejściową naturą znaczących wydarzeń życiowych, podobnych do krótkiej przerwy bicia serca.

Ten moment zawiera złożoną mieszankę oczekiwania i transformacji, podkreślając, jak szybko mogą się zmieniać najpiękniejsze doświadczenia życia. Cytat odzwierciedla delikatną równowagę między publiczną i prywatną tożsamością, podkreślając efemeryczne piękno przejścia, gdy panna młoda przechodzi z jednego stanu życia do drugiego.