Cytat odzwierciedla tematy niesprawiedliwości i zamieszania po wydaleniu Adham i Omaima z ich domu. Narrator sugeruje, że brak pokoju i sprawiedliwości doprowadził do wzrostu cierpienia i rozpaczy, podkreślając, w jaki sposób cisza może wzmocnić ciemność niesprawiedliwości w społeczeństwie. Ta wiadomość rezonuje w „dzieciach naszego sąsiedztwa” Naguib Mahfouza, uchwycając zmagania bohaterów w świecie, który stał się chaotyczny i uciążliwy.

Mahfouz podkreśla emocjonalny i psychologiczny wpływ niesprawiedliwości, co sugeruje, że warunki społeczeństwa bezpośrednio wpływają na jednostki w nim. Poprzez narrację bohaterowie zmagają się z konsekwencjami zaniedbania społecznego i ciężarem ich zbiorowych doświadczeń. Cytat służy jako przejmujące przypomnienie o tym, jak brak sprawiedliwości może prowadzić do głębszego, bardziej wszechobecnego poczucia rozpaczy, oświetlając związek między walkami osobistymi i społecznymi.