Nienawidzisz mnie, Adham, nie dlatego, że byłem przyczyną twojego wydalenia, ale dlatego, że przypominam wam twoją słabość. Nienawidzisz się w grzesznych, ale nie jestem już uzasadniony twoją nienawiścią, ale dzisiaj jesteście moimi kondolencjami i rozrywką.
(You hate me, Adham, no because I was the reason for your expelling, but because I remind you of your weakness. You hate yourself in the sinful, but I am no longer justified for your hatred, but today you are my condolences and my entertainment.)
W „Children of Our Neighborhood” autor Naguib Mahfouz bada złożoną relację między dwiema postaciami, Adhamem i Narratorem. Narrator zastanawia się nad uczuciem wrogości Adham, sugerując, że nienawiść Adham wynika z jego własnych niepewności i żałuje jego wydalenia. Podstawowe napięcie ujawnia, w jaki sposób ludzkie samooceny może objawiać się jako gniew wobec innych.
Narrator wyraża, że uraza Adham była kiedyś uzasadniona, ale od tego czasu zamieniła się w niego w formę rozrywki. Ta dynamika podkreśla walki emocjonalne i słabości jednostek, a także sposoby, w jakie słabości jednej osoby mogą wywołać negatywne uczucia w innym, tworząc cykl pogardy i refleksji.