Kiedyś słyszałem, jak mężczyzna o nim mówi i mówił: On jest pochodzeniem naszego sąsiedztwa, a nasza okolica jest pochodzeniem Egiptu, matki świata. Mieszkał w nim sam, gdy był to pustkowie, a potem przejął go siłą ręki i jego statusem z gubernatorem. Był człowiekiem takimi jak on, który z czasem nie był hojny, a łobuz, którego wzmiankę obawiały się bestie, i usłyszałem kolejny mówienie o nim: był łobuzem. Naprawdę, ale nie był jak inne Fatwas. Nie nałożył nikomu hołdu, ani nie był arogancki na ziemi. Był miłosierny dla słabych. Potem nadszedł czas. Kilka osób zwróciło się do niego słowami, które nie pasowały do jego wartości i statusu, i tak właśnie jest świat.
(I once heard a man talking about him and saying: He is the origin of our neighborhood, and our neighborhood is the origin of Egypt, the mother of the world. He lived in it alone while it was a wasteland, then he took possession of it with the strength of his hand and his status with the governor. He was a man like him who was not generous with time, and a bully whose mention was feared by beasts, and I heard another say about him: He was a bully. Truly, but he was not like other fatwas. He did not impose a tribute on anyone, nor was he arrogant on earth. He was merciful to the weak. Then a time came. A few people addressed him with words that did not befit his value and status, and this is how the world is.)
W narracji człowiek zastanawia się nad postacią z ich sąsiedztwa, opisując go jako podstawę ich społeczności, a co za tym idzie, samego Egiptu. Ta osoba początkowo kwitła w opuszczonym obszarze, przekształcając ją w swoją siłę i wpływ. Pomimo swojej potężnej reputacji nie wykazywał skłonności do wykorzystywania innych; Był znany z tytułu, ale nigdy nie nałożył hołdu ani nie wykazywał arogancji. Zamiast tego był współczujący wobec wrażliwych, odróżniając go od typowych prześladowców.
Z biegiem czasu postawa mężczyzny została podważona, gdy niektórzy zwrócili się do niego w sposób, który go poniżył. Odzwierciedla to wspólny temat w życiu, w którym jednostki mogą stracić szacunek pomimo swoich wcześniejszych osiągnięć i cnót. Narracja podkreśla złożoność ludzkiego charakteru, podkreślając napięcie między siłą i pokorą oraz sposób, w jaki postrzeganie może się zmieniać w społeczności. Taka dynamika ujawnia kruchość szacunku i często nieporadna natura społeczeństwa.