Mahfouz podkreśla ideę, że nawykowe zachowania mogą przyćmić prawdziwe związki emocjonalne, przekształcając niegdyś wizywne doświadczenia w zwykłe wspomnienia. Odniesienie do „modlitwy werbalnej” wskazuje na potencjał tych nawyków, aby służyć jako powierzchowny wyraz duchalności, pozbawiony autentyczności i świadomego zaangażowania. Ostatecznie ten komentarz odzwierciedla złożoność ludzkich emocji i ryzyko oderwania się od szczerych doświadczeń.