... ale chociaż zasady są niejasne, powszechnie pomijane teraz, teraz pozostają: żyj z miłością - to jest zasada, którą wszyscy możemy zrozumieć; wybacz tym, którzy potrzebują przebaczenia, co moim zdaniem jest wszyscy, mniej więcej; być może to, że być może to miły - to być może miły - to być miłe - to miły - to miły , jest przede wszystkim każdy postmodernistyczny, nowatorski kod, który sam się opracowujemy; tak, bądź miły: kochajcie się nawzajem, a przede wszystkim mają tendencję do delikatności małej plamy tery, która jest przydzielona każdemu z nas ...
(...But although the rules are vagueAnd widely disregarded nowSome precepts remain: live with love - That is a rule we all can understand;Forgive those who need forgiveness,Which I think is everybody, more or less;Be kind - that, perhaps, is first and foremostIn any postmodern, new-fangledCode we devise for ourselves;Yes, be kind: love one another,And most of all tend with gentlenessThe small patch of terra firma That is allocated to each of us...)
Fragment odzwierciedla ideę, że chociaż zasady społeczne mogą być często niejasne i zignorowane, niektóre podstawowe zasady pozostają cenne. Podkreśla znaczenie miłości, przebaczenia i życzliwości jako niezbędnych cnót, które rezonują ze wszystkimi. Uznając, że przebaczenie jest powszechną potrzebą, tekst podkreśla ideę, że wszyscy wymagamy współczucia i zrozumienia w różnych momentach naszego życia.
Ponadto fragment ten opowiada się za życzliwością jako priorytetem w naszych interakcjach. Wzywa czytelników do pielęgnowania i dbania o mały kawałek świata, który zamieszkują, zachęcając do łagodnego podejścia do życia i relacji. W złożonym społeczeństwie postmodernistycznym te ponadczasowe wartości służą jako zasady przewodnie, wspieranie połączenia i harmonii między jednostkami.