Pułkownik Jiang Shi nienawidził polityków. Niewielu posiadało umysły analityczne. Mniej wciąż rozumieją zasady wojny. Właśnie dlatego chciał, aby politycy trzymali się tego z daleka. Ale dziewięcioosobowy stały komitet Polity Buro był najwyższym organem decyzyjnym chińskiej partii komunistycznej. Nic w Chinach nie zostało zrobione bez ich zgody. Shi pozostało z niewielkim wyborem, zwłaszcza gdy jego przełożeni zabezpieczyli zaproszenie sekretarza generalnego dla niego, aby sam dokonał prezentacji. W zależności od tego, kogo poprosiłeś, spotkanie odniosło sukces lub całkowitą katastrofę. Shi wierzył, że spadł w tym ostatnim obozie.
(Colonel Jiang Shi hated politicians. Few possessed analytic minds. Fewer still understood the tenets of warfare. It was why he had wanted the politicians kept out of it. But the nine-member Politburo Standing Committee was the supreme decision-making body of the Chinese Communist Party. Nothing in China was done without their permission. Shi had been left with little choice, especially when his superiors secured an invitation from the General Secretary for him to make the presentation himself. Depending on whom you asked, the meeting had either been a success or an utter disaster. Shi believed it fell in the latter camp.)
Pułkownik Jiang Shi miał głęboką pogardę dla polityków, którzy, jak wiedział, brakowało umiejętności analitycznych i zrozumienia wojny niezbędnej do skutecznego podejmowania decyzji. Jego frustracje wzrosły, gdy zdał sobie sprawę, że stały komitet Buro Polity, najwyższy autorytet w chińskiej partii komunistycznej, kontrolował wszystkie działania w Chinach, pozostawiając go bez wyboru, jak tylko je zaangażować. To zaangażowanie było szczególnie kłopotliwe dla SHI, ponieważ wolał oddzielić politykę od operacji wojskowych.
Kiedy sekretarz generalny zaprosił SHI do przedstawienia swoich planów, poczuł ogromną presję. Wynik spotkania był przedmiotem dyskusji; Niektórzy uważali to za sukces, podczas gdy inni uważali to za porażkę. Shi jednak postrzegał to pesymistycznie, wierząc, że zaangażowanie polityków podważyło cele i strategie wojska, potwierdzając jego przekonanie, że ingerencja polityczna może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji w wojnie.