Finanse korporacyjne, które obsługują korporacje i rządy, które pożyczają pieniądze, i które są znane jako „klienci”, jest dla porównania wyrafinowane i nieobsługiwane miejsce. Ponieważ nie ryzykują pieniędzy, finansiści korporacyjni są uważani za WIMP przez handlowców.
(Corporate finance, which services the corporations and governments that borrow money, and that are known as "clients," is, by comparison, a refined and unworldly place. Because they don't risk money, corporate financiers are considered wimps by traders.)
W dziedzinie finansów korporacja działa jako specjalistyczna dziedzina, która przede wszystkim służy korporacjom i rządom potrzebującym pożyczania funduszy. Osoby zaangażowane w finanse korporacyjne są określane jako „klienci”, odzwierciedlając transakcyjny i zawodowy charakter ich relacji. W przeciwieństwie do handlowców, finansiści korporacyjni zarządzają funduszami bez podejmowania znacznego ryzyka finansowego, co doprowadziło do postrzegania ich jako ostrożnego lub nawet nieśmiałego w podejściu do rynków finansowych.
Michael Lewis w swojej książce „Liar's Poker” podkreśla wyraźny kontrast między światem handlu o wysokim stawce a bardziej mierzonym środowiskiem finansów korporacyjnych. Handlowcy, którzy angażują się w bardziej ryzykowne praktyki, często spoglądają na finansistów korporacyjnych, postrzegając brak ryzyka jako oznaka słabości. Wydział ten podkreśla różne kultury i postawy powszechne w branży finansowej, w których ryzyko i nagrody kształtują reputację profesjonalistów w różnych rolach.