Cytat podkreśla wzajemne powiązanie inspiracji literackiej wśród poetów i pisarzy. Sugeruje to, że poeta nie powinien wahać się czerpać z osiągnięć tych, którzy przybyli przed nim i obok niego. Zamiast postrzegać to jako plagiat, autor twierdzi, że naturalną częścią procesu twórczego jest włączenie i opieranie się na pomysłach i spostrzeżeniach innych.
W ten sposób artyści mogą stworzyć coś znaczącego i oryginalnego. Chodzi o to, że wielkość wynika z współpracy i dzielenia się zasobami w społeczności literackiej. Zatem zamiast izolować się, przyjmowanie zbiorowych osiągnięć poprzedników wspiera innowacje i przyczynia się do ewoluującego gobeliny literatury.