Czy nie wszystkie osiągnięcia poprzedników i współczesnych poety słusznie należą do niego? Dlaczego miałby kurczyć się z zbierania kwiatów tam, gdzie je znajduje? Tylko dzięki bogactwom innych naszych własnych wnosimy coś wielkiego.
(Do not all the achievements of a poet's predecessors and contemporaries rightfully belong to him? Why should he shrink from picking flowers where he finds them? Only by making the riches of the others our own do we bring anything great into being.)
Cytat podkreśla wzajemne powiązanie inspiracji literackiej wśród poetów i pisarzy. Sugeruje to, że poeta nie powinien wahać się czerpać z osiągnięć tych, którzy przybyli przed nim i obok niego. Zamiast postrzegać to jako plagiat, autor twierdzi, że naturalną częścią procesu twórczego jest włączenie i opieranie się na pomysłach i spostrzeżeniach innych.
W ten sposób artyści mogą stworzyć coś znaczącego i oryginalnego. Chodzi o to, że wielkość wynika z współpracy i dzielenia się zasobami w społeczności literackiej. Zatem zamiast izolować się, przyjmowanie zbiorowych osiągnięć poprzedników wspiera innowacje i przyczynia się do ewoluującego gobeliny literatury.