W „Drugniejszej restauracji we Francji” Alexander McCall Smith podkreśla znaczenie wspólnego jedzenia, przedstawiając je jako więcej niż prostą aktywność społeczną. Sugeruje, że udostępnienie posiłku oznacza głębsze zaangażowanie i związek między jednostkami, podkreślając znaczenie rozpoznawania nawzajem wspólnej ludzkości. Ustawa ta wykracza poza zwykłą rozmowę, wspierając poczucie jedności i przynależności.

Ponadto autor zastanawia się nad ideą, że nasze potrzeby fizyczne, takie jak potrzeba pożywienia, łączą nas jako istoty ludzkie. Uznając nasze luki, podkreśla, że ​​wszyscy jesteśmy ze sobą powiązani, podobnie jak rodzeństwo stojące razem na wyzwania życiowe. Ta perspektywa zwiększa znaczenie posiłków z innymi, przekształcając ją w głębokie doświadczenie empatii i pokrewieństwa.