W narracji „Emmy” Aleksandra McCalla Smitha Emma odkrywa głębsze zrozumienie szczęścia. Uświadomienie sobie, że prawdziwe szczęście wynika z tego, jak traktujemy innych z życzliwością i hojnością. To połączenie wskazuje na ideę, że osobiste spełnienie jest powiązane z naszymi relacjami i działaniami wobec otaczających nas osób.
Ten wgląd podkreśla, że szczęście jest nie tylko osobistym pościgiem, ale raczej wynikami pozytywnego kontaktu z innymi. Dopóki ktoś nie rozpozna tego związku, poczucie szczęścia może pozostać tuż poza zasięgiem, podkreślając znaczenie bezinteresownego łączenia się ze społecznością.