Cytat z książki Alexandra McCalla Smitha „Emma” wnikliwie odnosi się do złożonej natury rodzicielstwa. Sugeruje to, że wielu rodziców jest przede wszystkim motywowanych własnymi pragnieniami miłości i walidacji od swoich dzieci. Ta perspektywa podkreśla tendencję, w której miłość rodzicielska może być powiązana z osobistymi oczekiwaniami i potrzebami.

Ponadto wskazuje, że chociaż rodzice mogą twierdzić, że priorytetem jest najlepszy interes swojego dziecka, ich działania często okazują skupienie się na własnym spełnieniu. Ta krytyka zachęca do refleksji na temat prawdziwych motywacji rodzicielstwa i kwestionuje rodziców do rozważenia, czy ich działania są naprawdę korzystne dla wzrostu i szczęścia ich dzieci.