Estevan zdjął koszulę i położył się z przodu łodzi, jego ręce splecione za głową, odsłaniając gładką klatkę Majów na słońce. I dla mnie. Jak mógł to zrobić, gdyby miał pojęcie, jak się czułem? Wiedziałem, że Estevan przeszedł długą, twardą drogę poza niewinność, ale czasami robił najprostsze, niewinne, bolesne rzeczy.
(Estevan took off his shirt and lay back against the front of the boat, his hands clasped behind his head, exposing his smooth Mayan chest to the sun. And to me. How could he possibly have done this, if he had any idea how I felt? I knew that Estevan had walked a long, hard road beyond innocence, but still he sometimes did the most simple, innocent, heartbreaking things.)
W „The Bean Trees” działania Estevana ujawniają mieszankę niewinności i doświadczenia. Kiedy zdejmuje koszulę i relaksuje się na łodzi, jego zaufanie i komfort w tym momencie są uderzające, ale starają się głębsze emocje narratora. Dziedzictwo Majów Estevana podkreśla jego fizyczność, pokazując wrażliwość, która kontrastuje ze złożonością jego przeszłości. To przejmujące, że może oddać się tak beztroskim zachowaniu pomimo swoich burzliwych doświadczeń.
Narrator zmaga się ze swoimi uczuciami, wyczuwając głębokie połączenie z Estevanem, jednocześnie rozpoznając wagę swojej historii. Jego prosty akt leżenia przywołuje poczucie złamanego serca, podkreślając zestawienie między niewinnością a trudnościami, z którymi się spotkał. Zdolność Estevana do angażowania się w te codzienne chwile stanowi przypomnienie warstw w poszczególnych poszczegól