Poczucie spokoju, jakkolwiek kruchego, ułatwiło wślizgnięcie się w wizjonerski koniec ciemnego wzroku. Cienie róż mówiły, że kochają słońce, ale kochają także ciemność, gdzie ich korzenie wyrastają z pozbawionej światła tajemnicy ziemi. Róże powiedziały:
(Feeling at peace, however fragilely, made it easy to slip into the visionary end of the dark-sight. The rose shadows said that they loved the sun, but that they also loved the dark, where their roots grew through the lightless mystery of the earth. The roses said:)
Fragment ten oddaje poczucie spokoju, choć delikatnego, które pozwala na przejście w głębszą, bardziej wyobraźniową perspektywę. Sugeruje, że pokój może prowadzić do głębokich spostrzeżeń, oświetlających złożoność życia. Obraz róż ukazuje dwoistość ich istnienia, ponieważ kwitną zarówno w świetle słonecznym, jak i w ciemności.
Róże symbolizują zrównoważone relacje z otoczeniem. Wygrzewając się w cieple słońca, pielęgnują także cienie, które karmią ich korzenie w tajemnicach ziemi. Ta metafora podkreśla znaczenie uwzględnienia zarówno jasnych, jak i ciemnych aspektów życia, ponieważ przyczyniają się one do wzrostu i zrozumienia.
