W swojej pracy „Tide in Tucson” Barbara Kingsolver zastanawia się nad przezwyciężeniem rozpaczy, skupiając się uważnie na pięknych aspektach życia, nawet w jej najciemniejszych chwilach. Używa prostych, ale żywych obrazów, takich jak czerwony geranium, jej córka i księżyc, aby zilustrować, w jaki sposób skoncentrowanie się na pięknie może pomóc w ożywieniu poczucia radości i uznania dla życia. Ta praktyka pozwoliła jej przekroczyć jej perspektywę i wspierać szczęście wśród trudności.

Kingsolver porównuje ten proces rehabilitacji po udarze, gdzie należy odzyskać utracone umiejętności. Wytrącając szkolenie umysłu, aby znaleźć radość w małych, chwalebnych szczegółach, znalazła ścieżkę do miłości do życia. Dzięki swoim doświadczeniom przekazuje potężne przesłanie o znaczeniu uważności i zdolności do pielęgnacji szczęścia, nawet w obliczu wyzwań.