Lekko odchylił kapelusz, aby mógł wyraźniej zobaczyć niebo. Był tak pusty, tak zawrotny w wysokości, tak nie przejmowany przez człowieka, który przekraczał pole pod nim, i myślał, jak to zrobił.
(He tilted his hat back slightly, so that he could see the sky more clearly. It was so empty, so dizzying in its height, so unconcerned by the man who was crossing a field beneath it, and thinking as he did so.)
Postać w „Kalahari Typing School for Men” zastanawia się nad jego otoczeniem, gdy idzie po boisku. Odchylając kapelusz, stara się zobaczyć ekspansywne niebo, które wydaje się rozległe i obojętne na jego obecność. Ta akcja oznacza jego chęć połączenia się z otaczającym go światem przyrody, a także podkreśla jego niewielką ilość w porównaniu z najwyższą wielkości.
Pustka i wysokość nieba wywołują zawroty głowy, sugerując zarówno podziw, jak i kontemplację. Kiedy angażuje się w myśl, podkreśla moment introspekcji, w której piękno i ogrom natury stoi w przeciwieństwie do jego osobistych obaw. Ta scena oddaje uniwersalny temat poszukiwania znaczenia pod ogromem istnienia.