Było to dobre miejsce do siedzenia i słuchania pod niebo, które tak wiele widziało i słyszało tak wiele, że jeszcze jeden niegodziwy czyn z pewnością nie zrobiłby różnicy. Grzechy, myśl MMA Ramotswe, są ciemniejsze i potężniejsze, gdy są rozważane w ograniczających ścianach. Na zewnątrz, pod takim niebem, z tym przewinienie zostały zredukowane do ich naturalnych proporcji - małe, wredne rzeczy, z którymi można było być dość otwarcie, posortowane i złożone.
(It was a good place to sit, and listen, under a sky that had seen so much and heard so much that one more wicked deed would surely make no difference. Sins, thought Mma Ramotswe, are darker and more powerful when contemplated within confining walls. Out in the open, under such a sky as this, misdeeds were reduced to their natural proportions - small, mean things that could be faced quite openly, sorted, and folded away.)
MMA Ramotswe znajduje ukojenie na otwartym niebie, odzwierciedlając ciężar grzechów ludzkich. Uważa, że ogrom natury zmniejsza znaczenie wykroczeń, dzięki czemu wydają się mniej zniechęcające. W tym spokojnym środowisku uważa, że nawet najciemniejsze czyny są możliwe do zarządzania, gdy oglądane są z szerszej perspektywy.
Natomiast postrzega, że grzechy są bardziej uciążliwe, gdy są ograniczone w ścianach. Otwarcie powietrza pozwala na przejrzystość, umożliwiając jej konfrontację z błędami i organizowanie jej myśli. To ustawienie służy jako przypomnienie, że niewłaściwe zachowanie można uznać i rozwiązać bez ciężkości ich przyjęcia winy.