To zawsze był najlepszy sposób na znalezienie informacji; Po prostu idź i zapytaj kobietę, która ma otwarte oczy i uszy, a która lubi rozmawiać. Zawsze działało. Nie było sensu pytać mężczyzn; Po prostu nie byli wystarczająco zainteresowani innymi ludźmi i zwykłymi działaniami ludzi. Właśnie dlatego prawdziwymi historykami Afryki zawsze były babcie, które pamiętały linię i historie, które się z nią poszły.
(It was always the best way of finding out information; just go and ask a woman who keeps her eyes and ears open and who likes to talk. It always worked. It was no use asking men; they simply were not interested enough in other people and the ordinary doings of people. That is why the real historians of Africa had always been the grandmothers, who remembered the lineage and the stories that went with it.)
Cytat podkreśla znaczenie perspektyw kobiet w gromadzeniu informacji, szczególnie w odniesieniu do ich ról jako opiekunów historii. Mówca podkreśla, że kobiety, które często są bardziej spostrzegawcze i zaangażowane, przodują w dzieleniu się wiedzą o codziennych wydarzeniach i życiu ludzi. Natomiast mówca krytykuje ludzi za ich brak zainteresowania życiem innych, sugerując, że to rozłączenie ogranicza ich zrozumienie dynamiki społecznej.
Ponadto cytat opowiada się za uznaniem babć jako istotnych historyków w kulturach afrykańskich. Ich zdolność do przywoływania linii rodzinnych i narracji sprawia, że są niezbędne do zachowania i przekazywania dziedzictwa kulturowego. Podkreśla to pogląd, że tradycja ustna i pamięć osobista odgrywają kluczową rolę w utrzymywaniu historii, które mogą przeoczyć oficjalne zapisy.