Cytat podkreśla znaczenie perspektyw kobiet w gromadzeniu informacji, szczególnie w odniesieniu do ich ról jako opiekunów historii. Mówca podkreśla, że kobiety, które często są bardziej spostrzegawcze i zaangażowane, przodują w dzieleniu się wiedzą o codziennych wydarzeniach i życiu ludzi. Natomiast mówca krytykuje ludzi za ich brak zainteresowania życiem innych, sugerując, że to rozłączenie ogranicza ich zrozumienie dynamiki społecznej.
Ponadto cytat opowiada się za uznaniem babć jako istotnych historyków w kulturach afrykańskich. Ich zdolność do przywoływania linii rodzinnych i narracji sprawia, że są niezbędne do zachowania i przekazywania dziedzictwa kulturowego. Podkreśla to pogląd, że tradycja ustna i pamięć osobista odgrywają kluczową rolę w utrzymywaniu historii, które mogą przeoczyć oficjalne zapisy.