Jestem dla niego jak szkło, jak woda, Hannah pomyślała sobie, sama teraz w pokoju muzycznym, wyścigi serca. On mnie widzi, ale jak? Strona: 97
(I am like glass to him, like water, Hannah thought to herself, alone now in the music room, heart racing. He sees through me, but how? Page: 97)
Hannah zastanawia się nad uczuciem przejrzystości i wrażliwości w pokoju muzycznym. Porównuje się ze szkłem i wodą, sugerując, że czuje się odsłonięta i łatwo zrozumiana przez kogoś ważnego dla niej. Ta realizacja sprawia, że jej serce ściga się, wskazując na mieszankę lęku i świadomości.
Pomimo możliwości widzenia, Hannah zmaga się z pytaniem, w jaki sposób ta osoba może naprawdę postrzegać swoją esencję. Introspekcja wskazuje na głębsze połączenie i wyzwania związane z byciem emocjonalnym w relacjach, ponieważ czuje się zarówno widziana, jak i samotna.