W swojej książce „Zwierzę, warzywa, cud: rok żywności”, Barbara Kingsolver kwestionuje pogląd, że tylko zamożne osoby mogą docenić lub przestrzegać estetyki żywności. Wyraża zamieszanie w powszechnym przekonaniu, że cieszenie się wysokiej jakości, świeżą żywnością jest wyłączne dla zamożnych. Kingsolver sugeruje, że ten sposób myślenia ogranicza dostęp do pożywnych i zrównoważonych wyborów żywności do uprzywilejowanych nielicznych, zaniedbując wartość produktów lokalnych i sezonowych.

Autor podkreśla znaczenie praktyk żywnościowych, które priorytetują zrównoważony rozwój i lokalny pozyskiwanie, argumentując, że estetyka żywności powinna być dostępna dla wszystkich, niezależnie od dochodu. Zachęcając czytelników do przedefiniowania relacji z jedzeniem, Kingsolver opowiada się za podejściem zorientowanym na społeczność, które celebruje radość z uważnego jedzenia i gotowania bez barier finansowych.