Obudź się teraz, patrz żywy, bo tu jest dzień wolny, aby chwalić stworzenie: Turcja, kabaczek i kukurydza, te rzeczy, które zjadły i piły słońce, trawę, błoto i deszcz, a potem w dniach skracania ustanowiły ich życie dla naszego dobrobytu i dalszego rozwiązania. Jest dla ciebie cud, absolutna ofiara, która wciąż powstrzymuje nasiona: zarazek obietnicy, że zrobisz wszystko ponownie, inny raz. . . Święto Dziękczynienia to przyjęcie urodzinowe Creation. Chwała zbiory, pauza i westchnienie na tchu nieśmiertelności.
(Wake up now, look alive, for here is a day off work just to praise Creation: the turkey, the squash, and the corn, these things that ate and drank sunshine, grass, mud, and rain, and then in the shortening days laid down their lives for our welfare and onward resolve. There's the miracle for you, the absolute sacrifice that still holds back seed: a germ of promise to do the whole thing again, another time. . . Thanksgiving is Creation's birthday party. Praise harvest, a pause and sigh on the breath of immortality.)
Ten fragment podkreśla znaczenie Święta Dziękczynienia jako czas na uznanie darów natury i samego życia. Zaprasza ludzi do doceniania nagrody żywności, która nas podtrzymuje, takich jak indyk i warzywa, które kwitły dzięki elementom natury. Święto odzwierciedla głęboką wdzięczność za ofiary dokonane przez te żywe istoty, które nas odżywiły.
Ponadto tekst podkreśla cykl życia i odnowienie związane z stworzeniem. Sugeruje to, że akt podziękowania jest nie tylko momentem refleksji, ale także uznaniem...