Nie zastanawiam się, a ty też nie będziesz, że kiedy Hindusi widzą, jak ich żony i dzieci głodują i ich ostatnie źródło zapasów, idą na wojnę. A potem zostajemy tam wysłani, aby ich zabić. To oburzenie. Wszystkie plemiona opowiadają tę samą historię. Są otoczeni ze wszystkich stron, gra jest zniszczona lub wypędzona, pozostają do głodu, a pozostaje tylko jedna rzecz, którą mogliby walczyć, póki mogą. Nasze traktowanie Indian jest oburzeniem.
(I do not wonder, and you will not either, that when Indians see their wives and children starving and their last source of supplies cut off, they go to war. And then we are sent out there to kill them. It is an outrage. All tribes tell the same story. They are surrounded on all sides, the game is destroyed or driven away, they are left to starve, and there remains but one thing for them to do-fight while they can. Our treatment of the Indian is an outrage.)
Fragment podkreśla desperackie okoliczności, przed którymi stoją plemiona Indian Ameryki Amerycei o wojnie indyjskiej. Autor zwraca uwagę, że gdy rodziny pozostają bez jedzenia i zasobów, naturalne jest, że uciekają się do walki o przetrwanie. Cytat odzwierciedla ból i frustrację tych plemion, gdy są one popychane na krawędź, postrzegając wojnę jako jedyną opcję w obliczu głodu i rozpaczy.
Autor potępia działania przeciwko rdzennym Amerykanom, przedstawiając sytuację jako okrucieństwo. Podkreśla, że wszystkie plemiona...
