Fragment podkreśla desperackie okoliczności, przed którymi stoją plemiona Indian Ameryki Amerycei o wojnie indyjskiej. Autor zwraca uwagę, że gdy rodziny pozostają bez jedzenia i zasobów, naturalne jest, że uciekają się do walki o przetrwanie. Cytat odzwierciedla ból i frustrację tych plemion, gdy są one popychane na krawędź, postrzegając wojnę jako jedyną opcję w obliczu głodu i rozpaczy.
Autor potępia działania przeciwko rdzennym Amerykanom, przedstawiając sytuację jako okrucieństwo. Podkreśla, że wszystkie plemiona mają podobną trudną sytuację, by być osażeniem, polowaniem i pozbawionym ich tradycyjnych sposobów życia. Ta reprezentacja służy jako głęboka krytyka traktowania ludności tubylczej, wzywając czytelników do rozpoznania niesprawiedliwości, jakie napotkały podczas burzliwego okresu w historii Ameryki.