Rozproszeni wokół były nagie, skalowane i ścięte ciała najeżone strzałami. Mózgi zostały zgarnięte, a penisy odcięte i wepchnięte w usta ofiar. Dowody tortur były niewątpliwe. Zatrudniono jelit, podczas gdy ofiary jeszcze żyły i umieszczały na nich węgle na żywo, a spalone zwłoki, przykute między dwoma wagonami, opadane nad tlącym ogniem.
(Scattered about were nude, scalped, and beheaded bodies bristling with arrows. Brains had been scooped out, and penises severed and shoved in the victims' mouths. The evidence of torture was unmistakable. Bowels had been opened while the victims were still alive and live coals placed upon them, and a scorched corpse, chained between two wagons, slumped over a smoldering fire.)
Fragment z „Ziemi płacze” Petera Cazzensa żywo przedstawia makabryczne następstwa przemocy i tortur wyrządzonych ofiarom. Zdjęcia okaleczonych ciał, w tym te, które zostały skalowane i zdekapitowane, podkreślają brutalność popełnionych czynów. Przerażające szczegóły, takie jak odcięte części ciała, dodatkowo podkreślają zawarty okrucieństwo, przedstawiając wyraźny obraz ludzkiej zdolności do przemocy.
To konto ilustruje nie tylko fizyczne okrucieństwa, ale także męki psychologiczne, doświadczane zarówno przez ofiary, jak i świadków. Opis żywych ofiar cierpiących na ekstremalną przemoc, takie jak otwieranie jelita i poddanie się ogniu, podkreśla systematyczne okrucieństwo związane z tymi wydarzeniami. Praca Cozzensa ma na celu rzucenie światła na ciemniejsze rozdziały historii, pokazujące głęboki wpływ takich horrorów na zaangażowanych ludzi i pozostawione blizny.