Wiedziałem, że jeśli znów zjadłbym coś z jej, to bardzo powiedziałoby mi tę samą wiadomość: pomóż mi, nie jestem szczęśliwy, pomóż mi - jak wiadomość w butelce wysłanej do każdego posiłku do zjadacza i dostałem to. Mam wiadomość.
(I knew if I ate anything of hers again, it would lkely tell me the same message: help me, I am not happy, help me -- like a message in a bottle sent in each meal to the eater, and I got it. I got the message.)
W „Szczególnym smutku ciasta cytrynowego” Aimee Bender zastanawia się nad emocjonalną wagą występującą w jedzeniu przygotowanym przez ukochaną osobę. Każdy posiłek służy jako subtelny płacz o pomoc, ujawniając podstawowy smutek i niezadowolenie kucharza. Ten związek między jedzeniem a emocjami tworzy przejmującą metaforę, w której potrawy stają się naczyniami niosącymi wiadomości o nieszczęściu.
Narrator rozumie, że spożywanie tych posiłków prowadzi do niepokojącej realizacji walk kucharza. Zdjęcia wiadomości w butelce podkreśla ideę, że każdy kęs zawiera niewypowiedziane uczucia, dodatkowo ilustrując głęboką więź między jedzeniem, emocjami i ludzkim doświadczeniem.
