Słyszałem, jak niektórzy pisarze mówili: „No cóż, jestem zawodowym pisarzem”. Zaczynam tylko książki, które wiem, że skończę. Może spojrzę na to z drugiej strony: chcę pisać tylko książki, ale nie jestem pewien, czy umiem pisać.
(I've heard some writers say things like, 'Well, I'm a professional writer. I only start books I know I can finish.' I look at it maybe the other way: I only want to write books I'm not sure I can write.)
Cytat ten podkreśla inspirujące spojrzenie na proces twórczy, podkreślając znaczenie odwagi i akceptując niepewność w pisaniu. Często pisarze mogą unikać ambitnych projektów, decydując się pozostać w swoich strefach komfortu, gdzie sukces wydaje się gwarantowany. Jednak takie podejście może ograniczać rozwój i odkrywanie nowych umiejętności i pomysłów. Prelegent opowiada się za realizacją projektów, które są niepewne lub onieśmielające, sugerując, że prawdziwy postęp i kreatywność pojawiają się, gdy przekraczamy postrzegane ograniczenia. Napisanie książki, której ukończenia nie jesteśmy do końca pewni, wiąże się z pewną wrażliwością i gotowością zmierzenia się z ewentualną porażką – a oba te czynniki są niezbędne dla autentycznej ekspresji artystycznej. Takie nastawienie zachęca do odporności, rozwiązywania problemów i rozwoju osobistego. Jest to echem szerszej lekcji życia, że podejmowanie ryzyka często prowadzi do najbardziej znaczących osiągnięć. Akceptacja niepewności przekształca pisanie z zadania w podróż odkrywczą, której wynik staje się drugorzędny w stosunku do uczenia się i rozwoju doświadczanego po drodze. Ostatecznie ta perspektywa sprzyja nastawieniu na ciągłe wyzwania i ciekawość, otwierając drzwi do niezwykłych dzieł twórczych, które mogłyby nie być możliwe w ramach gwarantowanego sukcesu.
